فناوری eSIM: خداحافظی با سیم کارت های فیزیکی؟

این تغییر به چه معناست؟ تفاوت بین eSIM و یک سیم کارت چیست؟

SIM مخفف  Subscriber Identity Module ، فناوری است که گوشی شما را به حساب ایجاد شده در شرکت مخابراتی شما متصل کرده تا از طریق شبکه آنها ارتباط برقرار کنید. زمانی که یک شرکت مخابراتی تلفن همراه یک سیم کارت را در اختیار شما قرار دهد، شناسه آن فرد را در شبکه خود ثبت‌ می‌کند. اگر سیم کارت را در دستگاه خود وارد کردید، دستگاه شما را در شبکه ثبت‌ می‌کند و شما آماده کار‌ می‌کنید

سیم کارت جاسازی شده (eSIM) فناوری است که مداری را که معمولاً در یک سیم کارت فیزیکی یافت‌ می‌شود،‌ می‌گیرد و آن را به طور دائم در دستگاه تلفن همراه نصب‌ می‌کند، که سپس‌ می‌تواند با استفاده از نرم افزار برنامه ریزی شود. انجام یک روال تنظیم (اغلب شامل یک کد QR از شرکت مخابراتی) به دستگاه تلفن همراه امکان‌ می‌دهد بدون نیاز به سیم کارت فیزیکی به شبکه شرکت مخابراتی بپیوندد.

اولین دستگاه مجهز به eSIM در سال 2015 رونمایی شد، اما این فناوری تنها در سال 2019 پس از عرضه آیفون XR (منتشر شده در سال 2018) به مرحله اجرا رسید. این اولین آیفونی بود که از دو سیم‌کارت پشتیبانی‌ می‌کرد – یکی نانو سیم‌کارت فیزیکی و دیگری eSIM.

همه دستگاه‌های Google Pixel از زمان Pixel 2، مانند اکثر مدل‌های اخیر سامسونگ گلکسی و تعداد بسیاری از تلفن‌ها از سایر اپراتورها، از دو سیم کارت پشتیبانی‌ می‌کنند. با شروع خط آیفون 14 و ادامه با مدل‌های جدیدتر، اپل این گزینه را ارائه‌ می‌دهد که دو نمای eSIM را به طور همزمان فعال‌ می‌کند و شکاف را به طور کامل حذف‌ می‌کند.

بارزترین مزیت استفاده از سیم کارت الکترونیکی این است که نباید برای دریافت سیم کارت به فروشگاه شرکت مخابراتی بروید یا منتظر بمانید تا سیم کارت به دست شما برسد.‌ می‌توانید با اسکن یک کد QR، با استفاده از برنامه شرکت مخابراتی، یا حتی ایجاد دستی یک صفحه از آن شرکت مخابراتی، برای یک طرح تلفن همراه ثبت‌نام کرده و آن را فعال کنید. ( اگر سعی کنید سیم کارت الکترونیکی را برای یک شرکت مخابراتی جایگزین در دستگاهی وارد کنید که توسط شرکت مخابراتی قفل شده است، یک پیام خطایی دریافت‌ می‌کنید.)

اما وجود دو سیم‌کارت در دسترس، سناریوهای مفید دیگری را به عرصه نمایش می گذارد به عنوان مثال،‌ می‌توانید از یک سیم کارت برای خط تجاری و سیم کارت دیگر برای خط شخصی استفاده کنید. در این پیکربندی،‌ می‌توانید تماس بگیرید و تماس دریافت کنید و از پیام کوتاه در هر کدام از شماره‌ها استفاده کنید. برای داده‌های سلولی (اینترنت همراه)، باید یک خط تعیین کنید، اگرچه‌ می‌توانید با چرخاندن یک سوئیچ در تنظیمات، خطوط را تغییر دهید. حتی‌ می‌توانید چندین نمایه eSIM را تنظیم کرده و در تنظیمات بین آنها جابجا شوید.

داشتن دو سیم کارت در سفرهای بین المللی بسیار مهم است.‌ می‌توانید بدون از دست دادن تماس‌ها و پیامک‌های شماره منزلتان، از طرح یک شرکت مخابراتی محلی برای پوشش دادن استفاده کنید.

امروزه هر اپراتور بزرگی از سیم کارت پشتیبانی‌ می‌کند. مدتی طول کشید تا اپراتورهای کوچکتر و MVNOها به بازار آمدند، اما اکثر MVNOهای معتبر ( مثلاً Mint Mobile و Tello ) پشتیبانی eSIM را مخصوصاً برای دستگاه‌های با نام تجاری اپل پیاده‌سازی کرده‌اند. اگر قصد دارید گوشی تان را به یک آیفون جدید ارتقا دهید و در حال حاضر از یک سیم کارت فیزیکی استفاده‌ می‌کنید، ارزشش را دارد که شرکت مخابراتی خود را بررسی کنید تا ببینید آیا آنها‌ می‌توانند فناوری جدیدتر را در بکار گیرند یا خیر.

و اینجاست که عدم وجود خشاب فیزیکی سیم کارت ناخوشایند خواهد شد. اگر عادت دارید دستگاه‌ها را با بیرون آوردن سیم‌کارت از یک دستگاه و قرار دادن آن در دستگاه دیگر عوض کنید، طراحی eSIM را خسته‌کننده خواهید دید. ممکن است بتوانید از برنامه یا صفحه وب یک شرکت مخابراتی برای تغییر استفاده کنید، اما این باعث ایجاد سر درگمی می‌شود.

عدم وجود خشاب سیم کارت فیزیکی به ویژه اگر‌ می‌خواهید از یک شرکت مخابراتی ارزان قیمت استفاده کنید یا اگر عادت دارید سیم کارت فیزیکی ارائه شده توسط یک اپراتور تلفن همراه اعتباری را برای استفاده در کشور دیگری در هنگام سفر دریافت کنید، مشکل ساز خواهد بود. اگر آن‌ها یک کارت فیزیکی داشته باشند، در جدیدترین دستگاه‌های اپل روشن نخواهند شد.

با گذشت زمان و با تصمیم اپل در طراحی فناوری  eSim  احتمالاً بازار را مجبور خواهد کرد که به سمت این فناوری حرکت کند. اما این روند ممکن است سال‌ها طول بکشد. در این بین، دستگاه‌های قدیمی‌ اپل (یا حتی دستگاه‌های‌اندرویدی) برای افرادی که به توانایی استفاده از سیم کارت‌های فیزیکی نیاز دارند ترجیح داده‌ می‌شوند.