ISP چیست؟(ارائه دهنده سرویس اینترنتی) و چگونه آن را انتخاب کنم؟
ISP (ارائه دهنده خدمات اینترنتی) شرکتی است که دسترسی افراد و سازمان‌ها به اینترنت و سایر خدمات مرتبط را فراهم می‌کند. یک ISP دارای تجهیزات و دسترسی به خط مخابراتی مورد نیاز برای داشتن یک نقطه حضور (PoP) در اینترنت برای منطقه جغرافیایی مورد استفاده است.
ISPها این امکان را برای مشتریان فراهم می‌کنند که به اینترنت دسترسی داشته باشند و همچنین گاها خدمات اضافی مانند ایمیل، ثبت دامنه و میزبانی وب را نیز ارائه می‌دهند. ISPها همچنین ممکن است انواع مختلفی از اتصال به اینترنت مانند کابل و فیبر را ارائه دهند. اتصالات همچنین می‌توانند به صورت پهنای باند پرسرعت یا غیر پهن باند باشند. کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) بیان می‌کند که برای اینکه یک اتصال پرسرعت در نظر گرفته شود، باید سرعت دانلود حداقل 25 مگابیت در ثانیه ( Mbps ) و سرعت آپلود حداقل 3 مگابیت در ثانیه داشته باشد.
یک ISP نیز گاهی اوقات به عنوان ارائه دهنده دسترسی به اینترنت نامیده می‌شود. ISP همچنین گاهی اوقات به عنوان مخفف ارائه دهنده خدمات مستقل برای تشخیص یک ارائه دهنده خدمات که یک شرکت مجزا از یک شرکت تلفن است استفاده می‌شود.
ISPها چگونه کار می‌کنند؟
ISPها به یک یا چند خط اینترنت پرسرعت متصل هستند. ISPهای بزرگتر خطوط اجاره‌ای پرسرعت خود را دارند، بنابراین کمتر به خدمات مخابراتی وابسته هستند و می‌توانند خدمات بهتری را به مشتریان خود ارائه دهند.
ISPها همچنین هزاران سرور را در مراکز داده نگهداری می‌کنند — تعداد سرورها به منطقه خدمات اینترنتی آنها بستگی دارد. این مراکز داده بزرگ تمام ترافیک مشتریان را مدیریت می‌کنند. چندین ISP نیز به مراکز مسیریابی ستون فقرات (Back bone) بزرگ متصل هستند.
ISPها در سه سطح زیر دسته بندی می‌شوند:
- ISPهای سطح 1. این ISPها بیشترین دسترسی را دارند و دارای خطوط شبکه فیزیکی کافی برای حمل بیشتر ترافیک به تنهایی هستند. آنها همچنین با دیگر شبکه‌های سطح 1 مذاکره می‌کنند تا اجازه دهند ترافیک رایگان به سایر ارائه دهندگان ردیف 1 منتقل شود. ISPهای سطح 1 معمولاً دسترسی به شبکه را به ISPهای ردیف 2 می‌فروشند.
- ISPهای سطح 2. این ISPها دسترسی منطقه‌ای یا ملی دارند و ارائه دهندگان خدماتی هستند که ISPهای ردیف 1 و ردیف 3 را به هم متصل می‌کنند. آنها باید دسترسی به شبکه‌های سطح 1 بزرگتر را خریداری کنند، اما با سایر ISPهای سطح 2 همتا هستند. شبکه‌های سطح 2 بر مشتریان مصرف کننده و تجاری تمرکز دارند.
- ISPهای سطح 3. این ISPها مشتریان را با استفاده از شبکه یک ISP دیگر به اینترنت متصل می‌کنند. ISPهای سطح 3 از ISPهای سطح بالاتر برای دسترسی به خدمات اینترنت استفاده می‌کنند و هزینه می‌پردازند. آنها بر ارائه دسترسی به اینترنت برای مشاغل محلی و بازارهای مصرف تمرکز می‌کنند.
ISPها و انواع مختلف خدمات
ISPها خدمات اینترنتی زیر را ارائه می‌دهند:
- کابل. این سرویس از کابل کواکسیال استفاده می‌کند — همان نوع کابلی که برای آنتن تلویزیون استفاده می‌شود. اینترنت کابلی تاخیر کمی دارد که برای کاربرانی که به تاخیر کمتری نیاز دارند خوب است. سرعت دانلود کابل بین 10 تا 500 مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود 5 تا 50 مگابیت بر ثانیه است.
- فیبر. اینترنت فیبر از کابل فیبر نوری برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کند تا سرعت بسیار بیشتری را در مقایسه با خط مشترک کابلی یا دیجیتال ( DSL ) ارائه دهد. سرعت دانلود فیبر 250 تا 1000 مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود 250 تا 1000 مگابیت بر ثانیه است. فیبر برای گیمرهای آنلاین و دیگر کاربران سنگین اینترنت خوب است.
- DSL. DSL کاربران را با استفاده از خط تلفن به اینترنت متصل می‌کند. این شیوه به طور گسترده در دسترس است، اما به آرامی با اتصالات پهن‌باند قابل اعتمادتر مانند کابل و فیبر جایگزین می‌شود. DSL کندتر است و سرعت دانلود 5 تا 35 مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود 1 تا 10 مگابیت در ثانیه را ارائه می‌دهد. این گزینه خوبی برای کاربران مناطق روستایی و کسانی است که عمدتاً در وب گشت و گذار می‌کنند یا تلویزیون اینترنتی را تنها با یک دستگاه پخش می‌کنند.
- ماهواره. دسترسی به اینترنت ماهواره‌ای با استفاده از ماهواره های ارتباطی کار می‌کند. ایستگاه‌های زمینی داده‌های اینترنتی را به صورت امواج رادیویی به و از ماهواره‌هایی که احتمالاً در مدار پایین زمین هستند و به ایستگاه‌های زمینی دورتر منتقل می‌کنند. این روش نسبت به ماهواره‌های جدیدتر استارلینک یا کویپرسیستم شرکت آمازون کندتر است، با سرعت دانلود 12 تا 100 مگابیت در ثانیه و سرعت آپلود 3 مگابیت در ثانیه، اما گزینه خوبی برای کاربران مناطق دور افتاده است.
اکثر ISPها ترکیبی از این خدمات را ارائه می‌دهند.
نمونه‌هایی از ISPها کدامند؟
طبق تحقیقات مستقل BroadbandNow و داده‌های FCC، بیش از 2900، ISP در ایالات متحده وجود دارد که این ISPها خدمات مختلفی را ارائه می‌دهند. پنج ISP برتر بر اساس جمعیت تخمینی تحت پوشش عبارتند از HughesNet، Viasat Internet، AT&T Wireless، Verizon و T-Mobile.
برای تفکیک این بر اساس سطوح بررسی شده در بالا، ISPهای ردیف 1 شامل شرکت‌های مستقر در ایالات متحده می‌شوند:
- AT&T
- CenturyLink
- اسپرینت
- Verizon
ISPهای سطح 2 شامل شرکت‌های زیر هستند:
- Comcast
- ارتباطات کاکس
- CTS Telecom
ISPهای سطح 3 شامل ارائه دهندگان منطقه‌ای و محلی کوچکتر هستند.
در ایران هم شرکت های ISP متعددی وجود دارند از جمله:
- ندا گستر صبا
- پارس آنلاین
- ندا رایانه
- شاتل
- داتک
- فن آوا
- افرا نت
- سرمایه گذاری اوراکل
- آریا سپهر
- رسپینا
نحوه انتخاب یک ISP
کاربران باید یک ISP را بر اساس چندین عامل انتخاب کنند، از جمله موارد زیر:
- منطقه تحت پوشش. کدام ارائه دهندگان خدمات را به منطقه کاربر ارائه می‌دهند؟ اگر کاربر در یک منطقه روستایی زندگی می‌کند، ممکن است گزینه‌های محدودی وجود داشته باشد.
- انواع خدمات ارائه شده. آیا ISP علاوه بر کابل، فیبر، DSL یا ماهواره، امنیت آنلاین نیز ارائه می‌دهد؟ دسترسی به ایمیل رایگان؟ میزبانی وب‌سایت ها؟ مش وای فای چطور؟ مطمئن شوید که پیشنهادات ISP با نیازهای کاربر مطابقت دارد.
- سرعت دانلود و آپلود آیا کاربر به صورت آنلاین بازی می‌کند یا از خانه کار می‌کند و از ویدئو کنفرانس استفاده می‌کند؟ هر دو به سطوح مختلف خدمات نیاز دارند. به عنوان مثال، حداقل پهنای باند 25 مگابیت در ثانیه برای پخش ویدیوی 4K مورد نیاز است.
- قیمت گذاری آیا ISP خدماتی مانند اینترنت، تلفن و تلویزیون را با هم بصورت بسته‌بندی ارائه می‌کند و اگر چنین است، آیا ترکیب سرویس‌ها باعث صرفه‌جویی در هزینه می‌شود؟ آیا آستانه مصرف وجود دارد؟ در مورد هزینه تجهیزات چطور؟ آیا قراردادی وجود دارد؟
- رتبه رضایت مصرف کننده منابع بی‌طرف را برای رتبه‌بندی ارائه دهندگان بررسی کنید.
ISPها ممکن است سرعت اینترنت کاربر را کاهش دهند یا محدود کنند تا ترافیک را تنظیم و ازدحام شبکه را کنترل کنند. ISPها همچنین ممکن است سرعت اینترنت کاربر را هنگامی که کاربر به یک محدودیت داده خاص برسد کاهش دهند(throttling). با این حال، throttling ایده بی‌طرفی شبکه را نقض می‌کند زیرا این تفکر رایج است که ISPها باید با همه ارتباطات از طریق اینترنت رفتار مساوی داشته باشند.
به عنوان مثال، ISPها می‌توانند وب‌سایت‌های خاصی را که کاربران زیاد بازدید می‌کنند، صرفاً به این دلیل که داده‌های زیادی مصرف می‌کنند، کنترل کنند. ISPها در گذشته هنگام اتصال به نتفلیکس اینترنت مشتریان خود را محدود می‌کردند – به این معنی که تجربه کاربری در پلتفرم نتفلیکس به دلیل محدودیت‌های ایجاد شده توسط ISP کاهش یافته است.