نام دامنه(Domain) چیست؟
در دنیای دیجیتال امروزی، داشتن یک وب سایت برای مشاغل، سازمان‌ها و افراد به طور یکسان ضروری است. اما قبل از اینکه بتوانید یک وب سایت ایجاد کنید، به یک نام دامنه نیاز دارید. می‌پرسید نام دامنه(Domain) چیست؟ این آدرس منحصر به فردی است که افراد برای بازدید از وب سایت شما در مرورگر خود تایپ می‌کنند. به آن به عنوان معادل دیجیتالی یک آدرس خیابان فکر کنید. بدون نام دامنه، وب سایت شما در وسعت اینترنت گم می‌شود. پس بیایید به دنیای نام‌های دامنه بپردازیم و کشف کنیم که آنها چیستند، چگونه کار می‌کنند و چرا اینقدر مهم هستند.
تفاوت بین نام دامنه و URL
نام دامنه و نشانی اینترنتی (یونیفرم منبع یاب) هر دو برای دسترسی به وب‌سایت استفاده می‌شوند، اما یکسان نیستند. نام دامنه نام منحصر به فرد یک وب سایت است، مانند “google.com”. این آدرسی است که افراد برای بازدید از آن وب سایت در نوار URL مرورگر تایپ می‌کنند.
از طرف دیگر، URL آدرس وب کامل یک صفحه یا منبع خاص در یک وب سایت است. این شامل نام دامنه، همراه با اطلاعات دیگری مانند پروتکل (به عنوان مثال “https://”)، مسیر به صفحه خاص (به عنوان مثال “/search”)، و هر پارامتر پرس و جو (به عنوان مثال “?q= دامنه + نام”) است.
به طور خلاصه، نام دامنه بخشی از URL است، اما URL حاوی اطلاعات اضافی برای مکان یابی یک صفحه یا منبع خاص در وب سایت است.
دامنه‌ها برای چه مواردی استفاده می‌شوند؟
نام‌های دامنه عمدتاً برای شناسایی و مکان‌یابی وب‌سایت‌ها در اینترنت استفاده می‌شوند. آنها به عنوان یک آدرس انسان پسند برای یک وب سایت عمل می کنند و به خاطر سپردن و دسترسی به آن برای افراد آسان می شود.
علاوه بر شناسایی وب سایت ها، از نام های دامنه برای اهداف برندسازی و بازاریابی نیز استفاده می شود. یک نام دامنه منحصر به فرد و به یاد ماندنی می تواند به یک کسب و کار یا سازمان کمک کند تا حضور آنلاین قوی داشته باشد و اعتبار خود را نزد مشتریان ایجاد کند. همچنین می‌توان از نام‌های دامنه برای آدرس‌های ایمیل استفاده کرد که آنها را به بخش مهمی از هویت آنلاین شرکت تبدیل می‌کند.
بیشتر بخوانید:
- یک وب‌سایت وردپرس بسازید
- وردپرس: تفاوت بین برچسب ها و دسته ها چیست؟
- Hooks در وردپرس
- نحوه تغییر فونت در وردپرس
دامنه ها چگونه کار می‌کنند؟
دامنه‌ها به‌عنوان پیوندی بین وب‌سایت و اینترنت عمل می‌کنند. هنگامی که کاربر یک نام دامنه را در نوار URL مرورگر تایپ می‌کند، مرورگر درخواستی را به شبکه‌ای از سرورها به نام سیستم نام دامنه (DNS) ارسال می کند. DNS مانند یک دفترچه تلفن برای اینترنت است که در آن هر نام دامنه با یک آدرس IP مرتبط است که یک شناسه عددی منحصر به فرد برای یک وب سایت است. سپس DNS نام دامنه را به آدرس IP ترجمه می کند و مرورگر را به وب سایت صحیح هدایت می‌کند.
به عنوان مثال، هنگامی که کاربر در “google.com” تایپ می‌کند، مرورگر درخواستی را به DNS ارسال می‌کند که آدرس IP “google.com” را جستجو می‌کند و آن را به مرورگر برمی‌گرداند. سپس مرورگر به آدرس IP متصل می‌شود و وب سایت “google.com” را نمایش می‌دهد. این فرآیند در عرض چند میلی ثانیه اتفاق می‌افتد و آن را برای کاربر یکپارچه می‌کند.
انواع مختلف دامنه
انواع مختلفی از نام‌های دامنه بر اساس ساختار و هدف آنها وجود دارد. برخی از انواع رایج عبارتند از:
- دامنه‌های سطح بالای کد کشور (ccTLD): اینها نام‌های دامنه‌ای هستند که با کدی دو حرفی ختم می‌شوند که نشان‌دهنده یک کشور یا منطقه خاص است. به عنوان مثال، “.uk” برای بریتانیا، “.ca” برای کانادا، “.cn” برای چین، و غیره. این دامنه‌ها معمولا توسط وب سایت‌هایی استفاده می‌شود که مخاطبان جغرافیایی خاصی را هدف قرار می‌دهند یا خدمات محلی ارائه می‌دهند. برخی از ccTLD ها محدودیت هایی در مورد اینکه چه کسی می تواند آنها را ثبت کند، دارند، در حالی که برخی دیگر برای هر کسی باز است.
- دامنه‌های سطح بالای عمومی (gTLD): اینها نام‌های دامنه‌ای هستند که با یک عبارت عمومی که ماهیت یا دسته‌بندی وب‌سایت را نشان می‌دهد، پایان می‌یابد. به عنوان مثال، “.com” برای تجاری، “.org” برای سازمان، “.net” برای شبکه، “.edu” برای آموزش و غیره. برخی از gTLD ها اهداف یا الزامات خاصی دارند، مانند “.gov” برای دولت، “.mil” برای ارتش، “.int” برای سازمان های بین المللی و غیره.
- دامنه‌های سطح بالای حمایت‌شده (sTLD): اینها نام‌های دامنه‌ای هستند که با عبارتی پایان می‌یابند که نشان‌دهنده یک جامعه، صنعت یا گروه خاص است. به عنوان مثال، “.aero” برای هوانوردی، “.coop” برای تعاونی‌ها، “.museum” برای موزه‌ها و غیره. این دامنه‌ها توسط سازمانی حمایت می‌شوند که بر خط مشی‌ها و ثبت آنها نظارت دارد. فقط اعضای انجمن یا گروه مربوط می‌توانند این دامنه ها را ثبت کنند و باید قوانین و استانداردهای خاصی را رعایت کنند.
- دامنه‌های سطح بالای جدید (nTLD): اینها نام‌های دامنه‌ای هستند که با اصطلاحی پایان می‌یابند که بخشی از سیستم نام دامنه سنتی نیست، اما اخیراً برای گسترش گزینه‌ها و تنوع نام‌های دامنه معرفی شده است. به عنوان مثال “.blog” برای وبلاگ، “.shop” برای خرید آنلاین، “.xyz” برای هر چیزی و غیره. این دامنه‌ها برای هرکسی که بخواهد آنها را ثبت کند باز است و خلاقیت و انعطاف بیشتری را برای صاحبان وب سایت ارائه می دهد. با این حال، آنها به اندازه دامنه های قدیمی تر شناخته شده یا قابل اعتماد نیستند و ممکن است با رقابت و سردرگمی بیشتری روبرو شوند.
بیشتر بخوانید:
- نحوه انتقال وردپرس از سرور محلی به میزبان آنلاین (۲ روش)
- چگونه می توان به صورت رایگان به سایت های مسدود شده، دسترسی داشت؟
- نحوه پاک کردن تنظیمات HSTS در مرورگرهای کروم، فایرفاکس و IE
- SSL چیست؟ http در مقابل https
نام دامنه در مقابل میزبانی وب
نام دامنه و میزبانی وب دو چیز متفاوتی هستند که با هم کار می‌کنند تا یک وب سایت در اینترنت قابل دسترسی باشد. نام دامنه آدرس یا نام وب سایتی است که کاربران در نوار URL مرورگر تایپ می‌کنند، مانند «google.com».
میزبانی وب سرویس یا فضایی است که فایل‌ها و داده‌های وب سایت مانند تصاویر، فیلم‌ها، متن، کد و … را ذخیره می‌کند. میزبانی وب معمولاً توسط یک شرکت یا سروری ارائه می‌شود که فضا و منابع را به صاحبان وب سایت اجاره می‌دهد.
برای اینکه یک وب سایت کار کند، یک نام دامنه و یک میزبان وب باید متصل یا پیوند شوند. این کار با اشاره به نام دامنه به آدرس IP میزبان وب، که شناسه عددی سروری است که وب سایت در آن میزبانی می‌شود، انجام می‌شود. به این ترتیب، زمانی که کاربر نام دامنه را تایپ می‌کند، مرورگر می‌تواند آدرس IP میزبان وب را پیدا کرده و وب سایت را نمایش دهد.
ثبت دامنه شما
برای ثبت دامنه می توانید مراحل زیر را دنبال کنید:
- نام دامنه را انتخاب کنید: نامی را برای وب سایت خود انتخاب کنید که منحصر به فرد، به یاد ماندنی و مرتبط با محتوا یا برند شما باشد. برای برجسته کردن آن از کلمات کلیدی، اختصارات یا تغییرات استفاده کنید.
- بررسی در دسترس بودن: از یک ثبت کننده دامنه یا یک ابزار جستجوی دامنه استفاده کنید تا بررسی کنید که آیا نام دامنه مورد نظر شما موجود است یا خیر. اگر گرفته شد، می‌توانید پسوندهای مختلفی مانند «.net» یا «.org» یا انواع مختلف نام را امتحان کنید.
- انتخاب یک ثبت کننده دامنه: ثبت کننده دامنه ای را انتخاب کنید که پسوند دامنه مورد نظر شما را ارائه دهد و قیمت، ویژگی ها و پشتیبانی مشتری خوبی داشته باشد.
ثبت دامنه: برای ثبت دامنه از دستورالعمل های ثبت کننده دامنه پیروی کنید. شما باید اطلاعات شخصی و تماس خود را ارائه دهید و هزینه ثبت نام را بپردازید. همچنین می‌توانید انتخاب کنید که دامنه را برای مدت طولانی‌تری ثبت کنید، یا حفاظت از حریم خصوصی را اضافه کنید تا اطلاعات خود را از سوابق عمومی پنهان کنید. - اتصال دامنه به میزبانی وب: اگر میزبان وب دارید، می توانید با اشاره دامنه به آدرس IP میزبان وب یا با تغییر تنظیمات DNS دامنه، دامنه را به آن متصل کنید. این باعث می شود که نام دامنه با فایل ها و داده های وب سایت ذخیره شده در میزبانی وب کار کند.
- دامنه را تست کنید: پس از اتصال دامنه به میزبانی وب، می توانید با تایپ نام دامنه در نوار URL مرورگر، آن را تست کنید و بررسی کنید که آیا وب سایت صحیح را نشان می‌دهد یا خیر. ممکن است لازم باشد چند ساعت یا چند روز منتظر بمانید تا تغییرات DNS منتشر شود و اعمال شود.
