اینترنت اشیا (IoT)

اینترنت اشیا (IoT) چیست؟

اینترنت اشیا یا IoT، شبکه‌ای از دستگاه‌های مرتبط با یکدیگر است که هر یک از آن‌ها را با سایر دستگاه‌های اینترنت اشیا و فضای ابری متصل و داده‌ها را تبادل می‌کنند. دستگاه‌های اینترنت اشیا معمولاً با فناوری‌هایی مانند حسگرها و نرم‌افزار تعبیه شده‌اند(Built in) و می‌توانند شامل ماشین‌های مکانیکی و دیجیتالی و اشیاء مصرف‌کننده باشند.

به طور فزاینده‌ای، سازمان‌ها در صنایع مختلف از اینترنت اشیاء استفاده می‌کنند تا کارآمدتر عمل کنند، خدمات مشتریان را بهبود ببخشند، تصمیم‌گیری را بهبود بخشند و ارزش کسب‌وکار را افزایش دهند.

با اینترنت اشیا، داده‌ها از طریق شبکه بدون نیاز به تعامل انسان به انسان یا انسان به رایانه قابل انتقال هستند.

یک “شیء” در اینترنت اشیا می‌تواند یک حیوان در مزرعه با یک فرستنده بیوچیپ(biochip transponder)، خودرویی که دارای حسگرهای داخلی برای هشدار به راننده در صورت پایین آمدن فشار باد لاستیک یا هر چیز طبیعی یا انسانی دیگری باشد. شیء به گونه‌ای ساخته شده است که می‌تواند یک آدرس پروتکل اختصاصی (IP) داشته و قادر به انتقال داده‌ها از طریق یک شبکه باشد.

اینترنت اشیا چگونه کار می‌کند؟

یک اکوسیستم اینترنت اشیا متشکل از دستگاه‌های هوشمند مبتنی بر وب است که از سیستم‌های تعبیه‌شده (مانند پردازنده‌ها، حسگرها و سخت‌افزارهای ارتباطی) برای جمع‌آوری، ارسال و اقدام بر روی داده‌هایی که از محیط خود به دست می‌آورند استفاده می‌کنند.

دستگاه‌های اینترنت اشیا داده‌ها را توسط حسگرها جمع‌آوری می‌کنند و با اتصال به اینترنت اشیا به اشتراک می‌گذارند که به عنوان یک مرکز عمل می‌کند که دستگاه‌های اینترنت اشیا می‌توانند داده‌ها را ارسال کنند. قبل از اشتراک‌گذاری داده‌ها، می‌توان آن‌ها را به یک دستگاه لبه(edge) نیز فرستاد که در آن داده‌ها به صورت محلی(local) تجزیه و تحلیل می‌شوند. تجزیه و تحلیل داده‌ها به صورت محلی حجم داده‌های ارسال شده به فضای ابری را کاهش می‌دهد و مصرف پهنای باند را به حداقل می‌رساند.

گاهی اوقات این دستگاه‌ها با سایر دستگاه‌های مرتبط ارتباط برقرار می‌کنند و بر اساس اطلاعاتی که از یکدیگر دریافت می‌کنند، عمل می‌کنند. دستگاه‌ها، بیشتر کار را بدون دخالت انسان انجام می‌دهند، اگرچه افراد می‌توانند با دستگاه‌ها تعامل داشته باشند. به عنوان مثال، برای راه‌اندازی، دادن دستورالعمل‌ها یا دسترسی به داده‌ها.

اتصال، شبکه و پروتکل‌های ارتباطی مورد استفاده با این دستگاه‌های دارای وب تا حد زیادی به برنامه‌های خاص اینترنت اشیا مستقر شده بستگی دارد.

اینترنت اشیا همچنین می‌تواند از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی برای کمک به آسان‌تر و پویاتر کردن فرآیندهای جمع‌آوری داده‌ها استفاده کند.

چرا اینترنت اشیا مهم است؟

اینترنت اشیا به مردم کمک می‌کند هوشمندتر زندگی و کار کنند. برای مثال، مصرف‌کنندگان می‌توانند از دستگاه‌های تعبیه‌شده در اینترنت اشیا مانند؛ ماشین‌ها، ساعت‌های هوشمند یا ترموستات‌ها، برای بهبود زندگی خود استفاده کنند. به عنوان مثال، هنگامی که شخصی به خانه می‌رسد، ماشین او می‌تواند با گاراژ ارتباط برقرار کند تا در را باز کند. ترموستات آنها می‌تواند با دمای از پیش تعیین شده تنظیم شود و نور آنها را می‌توان روی شدت و رنگ کمتری تنظیم کرد.

علاوه بر ارائه دستگاه‌های هوشمند برای خودکارسازی خانه ها، اینترنت اشیا برای تجارت ضروری است. این کار به سازمان‌ها نگاهی بی‌درنگ به نحوه عملکرد واقعی سیستم‌هایشان می‌دهد و بینش‌هایی را در مورد همه چیز از عملکرد ماشین‌ها گرفته تا زنجیره تامین و عملیات لجستیک ارائه می‌کند.

اینترنت اشیا ماشین‌ها را قادر می‌سازد تا کارهای خسته‌کننده را بدون دخالت انسان انجام دهند. شرکت‌ها می‌توانند فرآیندها را خودکار کنند، هزینه‌های نیروی کار را کاهش دهند، ضایعات را کاهش دهند و ارائه خدمات را بهبود بخشند. اینترنت اشیا به کاهش هزینه تولید و تحویل کالا کمک می‌کند و شفافیت را در تراکنش‌های مشتری ارائه می‌دهد.

اینترنت اشیا یکی از مهم‌ترین فناوری‌ها است و همچنان به پیشرفت خود ادامه می‌دهد، زیرا کسب‌وکارهای بیشتری به پتانسیل دستگاه‌های متصل برای رقابتی نگه داشتن آن‌ها پی می‌برند.

مزایای اینترنت اشیا برای سازمان‌ها چیست؟

اینترنت اشیا چندین مزیت را به سازمان‌ها ارائه می‌دهد برخی از مزایا مربوط به صنعت هستند و برخی در چندین صنعت قابل اجرا هستند. مزایای رایج برای مشاغل شامل موارد زیر است:

• فرآیندهای کلی کسب و کار را زیر نظر دارد.
• تجربه مشتری را بهبود می‌بخشد.
• باعث صرفه جویی در زمان و هزینه می‌شود.
• بهره وری کارکنان را افزایش می‌دهد.
• موجب یکپارچه سازی می‌شود و مدل‌های تجاری سازگار را ارائه می‌دهد.
• تصمیمات تجاری بهتری را امکان پذیر می‌کند.
• درآمد بیشتری ایجاد می‌کند.

اینترنت اشیا شرکت‌ها را تشویق می‌کند تا درباره نحوه برخوردشان با کسب‌وکارشان تجدیدنظر کنند و ابزارهایی را برای بهبود استراتژی‌های کسب‌وکارشان در اختیارشان می‌گذارد.

به طور کلی، اینترنت اشیا در سازمان‌های تولیدی، حمل‌ونقل و خدماتی که از حسگرها و سایر دستگاه‌های اینترنت اشیا استفاده می‌کنند، فراوان است. با این حال، برای سازمان‌های کشاورزی، زیرساخت‌ها و صنایع اتوماسیون خانگی نیز موارد استفاده دارد و برخی از سازمان‌ها را به سمت تحول دیجیتال سوق می‌دهد.

اینترنت اشیاء می‌تواند با تسهیل کار کشاورزان در کشاورزی به نفع آنها باشد. حسگرها می‌توانند داده‌های مربوط به بارندگی، رطوبت، دما و محتوای خاک را جمع‌آوری کنند و اینترنت اشیا می‌تواند به خودکارسازی تکنیک‌های کشاورزی کمک کند.

اینترنت اشیا همچنین می‌تواند به نظارت بر عملیات زیرساخت اطراف کمک کند. برای مثال، حسگرها می‌توانند رویدادها یا تغییرات درون ساختمان‌های سازه‌ای، پل‌ها و سایر زیرساخت‌ها را که به طور بالقوه می‌توانند ایمنی را به خطر بیندازند، نظارت کنند. اینکار مزایایی مانند بهبود مدیریت حوادث و پاسخ، کاهش هزینه‌های عملیات و بهبود کیفیت خدمات را فراهم می‌کند.

یک کسب و کار اتوماسیون خانگی می‌تواند از اینترنت اشیا برای نظارت و دستکاری سیستم‌های مکانیکی و الکتریکی در یک ساختمان استفاده کند. در مقیاس وسیع‌تر، شهرهای هوشمند می‌توانند به شهروندان در کاهش ضایعات و مصرف انرژی کمک کنند.

اینترنت اشیاء هر صنعت از جمله مراقبت‌های بهداشتی، مالی، خرده فروشی و تولید را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

مزایا و معایب اینترنت اشیا چیست؟

برخی از مزایای اینترنت اشیا شامل موارد زیر است:

• دسترسی به اطلاعات را از هر نقطه و در هر زمان در هر دستگاهی فعال می‌کند.
• ارتباط بین دستگاه‌های الکترونیکی متصل را بهبود می‌بخشد.
• انتقال بسته های داده را از طریق یک شبکه متصل فعال می‌کند، که می‌تواند در زمان و هزینه صرفه جویی کند.
• حجم زیادی از داده‌ها را از چندین دستگاه جمع آوری می‌کند و به کاربران و تولیدکنندگان کمک می‌کند.
• داده‌ها را در لبه(edge) تجزیه و تحلیل می‌کند و میزان داده‌هایی را که باید به فضای ابری ارسال شود کاهش می‌دهد.
• وظایف را برای بهبود کیفیت خدمات یک کسب و کار خودکار می‌کند و نیاز به مداخله انسانی را کاهش می‌دهد.
• مراقبت‌های بهداشتی از بیماران را به طور مداوم و موثرتر قادر می‌سازد.

برخی از معایب اینترنت اشیا شامل موارد زیر است:

• با افزایش تعداد دستگاه‌های متصل، سطح حمله را افزایش می‌دهد. همانطور که اطلاعات بیشتری بین دستگاه‌ها به اشتراک گذاشته می‌شود، احتمال سرقت اطلاعات محرمانه توسط هکر افزایش می‌یابد.
• با افزایش تعداد دستگاه‌های اینترنت اشیا، مدیریت دستگاه را چالش برانگیز می‌کند. سازمان‌ها ممکن است در نهایت مجبور شوند با تعداد زیادی از دستگاه‌های اینترنت اشیا سر و کار داشته باشند و جمع‌آوری و مدیریت داده‌ها از همه آن دستگاه‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
• در صورت وجود اشکال در سیستم، پتانسیل خراب کردن سایر دستگاه‌های متصل را دارد.
• مشکلات سازگاری بین دستگاه‌ها را افزایش می‌دهد، زیرا هیچ استاندارد بین المللی سازگاری برای اینترنت اشیا وجود ندارد. این امر باعث می‌شود که دستگاه‌های سازنده‌های مختلف نتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

استانداردها و چارچوب‌های اینترنت اشیا

سازمان‌های قابل توجهی که در توسعه استانداردهای اینترنت اشیا نقش دارند شامل موارد زیر است:

• کمیسیون بین المللی الکتروتکنیکی
• موسسه مهندسین برق و الکترونیک (IEEE).
• کنسرسیوم اینترنت صنعتی(Industrial Internet Consortium).
• Open Connectivity Foundation
• گروه موضوع.
• اتحاد استانداردهای اتصال

چند نمونه از استانداردهای اینترنت اشیا شامل موارد زیر است:

• IPv6 روی شبکه‌های شخصی بی‌سیم کم مصرف (6LoWPAN) : یک استاندارد باز است که توسط گروه ویژه مهندسی اینترنت ( IETF ) تعریف شده است. این استاندارد هر دستگاه رادیویی کم مصرف را قادر می‌سازد تا با اینترنت ارتباط برقرار کند، از جمله 804.15.4، بلوتوث کم انرژی و‌ Z-Wave برای اتوماسیون خانگی. این استاندارد علاوه بر اتوماسیون خانگی در مانیتورینگ صنعتی و کشاورزی نیز کاربرد دارد.
• Zigbee : یک شبکه بی سیم کم مصرف و با نرخ داده کم است که عمدتاً در تنظیمات خانگی و صنعتی استفاده می‌شود. ZigBee بر اساس استاندارد IEEE 802.15.4 است و اتحاد ZigBee Dotdot را ایجاد کرد، زبان جهانی برای اینترنت اشیا که به اشیاء هوشمند امکان می‌دهد به طور ایمن در هر شبکه کار کنند و یکدیگر را درک کنند.
• سرویس توزیع داده (DDS) : توسط گروه مدیریت اشیا توسعه داده شد و یک استاندارد صنعتی اینترنت اشیا ( IIoT ) برای ارتباطات ماشین به ماشین ( M2M ) در زمان واقعی، مقیاس‌پذیر و با کارایی بالا است.

استانداردهای اینترنت اشیا اغلب از پروتکل‌های خاصی برای ارتباط دستگاه استفاده می‌کنند. یک پروتکل انتخابی نحوه انتقال و دریافت داده‌های دستگاه IoT را دیکته می‌کند.

چند نمونه از پروتکل‌های اینترنت اشیا شامل موارد زیر است:

• پروتکل برنامه محدود: CoAP پروتکلی است که توسط IETF طراحی شده است که مشخص می‌کند دستگاه‌های کم مصرف و با محدودیت محاسباتی چگونه می‌توانند در اینترنت اشیا کار کنند.
• پروتکل صف بندی پیام پیشرفته: AMQP یک استاندارد متن باز منتشر شده برای پیام رسانی ناهمزمان با سیم است . AMQP پیام‌های رمزگذاری شده و قابل تعامل بین سازمان‌ها و برنامه‌ها را فعال می‌کند. این پروتکل در پیام رسانی سرویس گیرنده-سرور و در مدیریت دستگاه‌های اینترنت اشیا استفاده می‌شود.
• شبکه گسترده برد بلند (LoRaWAN): این پروتکل برای شبکه‌های WAN برای پشتیبانی از شبکه‌های بزرگ مانند شهرهای هوشمند با میلیون‌ها دستگاه کم مصرف طراحی شده است.
• حمل و نقل تله متری MQ  : MQTT یک پروتکل سبک وزن است که برای برنامه‌های کاربردی کنترل و نظارت از راه دور استفاده می‌شود. برای دستگاه‌هایی با منابع محدود مناسب است.

چارچوب‌های اینترنت اشیا شامل موارد زیر است:

• خدمات وب آمازون (AWS) اینترنت اشیا یک پلت فرم رایانش ابری برای اینترنت اشیا است که توسط آمازون منتشر شده است. این چارچوب به گونه‌ای طراحی شده است که دستگاه‌های هوشمند را قادر می‌سازد تا به راحتی با ابر AWS و سایر دستگاه‌های متصل ارتباط برقرار کنند و به طور ایمن با آن ارتباط برقرار کنند.
• Arm Mbed IoT یک پلت فرم منبع باز برای توسعه برنامه‌های IoT بر اساس میکروکنترلرهای Arm است. هدف این پلتفرم اینترنت اشیا ارائه یک محیط مقیاس پذیر، متصل و امن برای دستگاه‌های اینترنت اشیا با یکپارچه سازی ابزارها و خدمات Mbed است.
• پلتفرم Microsoft Azure IoT Suite مجموعه‌ای از خدمات است که به کاربران اجازه می‌دهد با دستگاه‌های اینترنت اشیا خود تعامل داشته باشند و داده‌ها را از آنها دریافت کنند، همچنین عملیات‌های مختلفی را روی داده‌ها انجام دهند، مانند تجزیه و تحلیل چند بعدی، تبدیل و تجمیع، و تجسم آن عملیات به روشی مناسب. برای کسب و کار.
• Calvin یک پلت فرم منبع باز اینترنت اشیا از اریکسون است که برای ساخت و مدیریت برنامه‌های کاربردی توزیع شده که به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد با یکدیگر صحبت کنند طراحی شده است. Calvin شامل یک چارچوب توسعه برای توسعه دهندگان برنامه، و همچنین یک محیط زمان اجرا برای مدیریت برنامه در حال اجرا است.

برنامه‌های کاربردی IoT مصرف کننده و سازمانی

در دنیای واقعی اینترنت اشیا کاربردهای متعددی دارد، از اینترنت اشیا مصرف کننده و اینترنت اشیاء سازمانی گرفته تا تولید و IIoT. اینترنت اشیا در حوزه‌های عمومی کاربردهای متعددی دارد از جمله خودرو، مخابرات و انرژی .

برای مثال، در بخش مصرف‌کننده، خانه‌های هوشمند مجهز به ترموستات هوشمند، لوازم هوشمند و گرمایش، روشنایی و وسایل الکترونیکی متصل می‌توانند از راه دور از طریق رایانه و تلفن‌های هوشمند کنترل شوند.

دستگاه‌های پوشیدنی(Wearable devices) دارای حسگرها و نرم‌افزارها می‌توانند داده‌های کاربر را جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل کنند، پیام‌هایی را درباره کاربران به سایر فناوری‌ها ارسال می‌کنند تا زندگی کاربران را آسان‌تر و راحت‌تر کنند. دستگاه‌های پوشیدنی همچنین برای ایمنی عمومی استفاده می‌شونـد،به عنوان مثال از دستگاه‌های پوشیدنی برای ارائه مسیرهای بهینه‌ برای کاربران در معرض خطر و یا ردیابی علائم حیاتی کارگران ساختمانی یا آتش‌نشانان در مکان‌های تهدیدکننده استفاده می‌‌شود.

در مراقبت‌های بهداشتی، اینترنت اشیا به ارائه دهندگان این امکان را می‌دهد تا با استفاده از تجزیه و تحلیل داده‌های تولید شده، بیماران را با دقت بیشتری تحت نظر داشته باشند. بیمارستان‌ها اغلب از سیستم‌های اینترنت اشیا برای تکمیل وظایفی مانند مدیریت موجودی برای داروها و ابزار پزشکی استفاده می‌کنند.

برای مثال، ساختمان‌های هوشمند می‌توانند با استفاده از حسگرهایی که تعداد ساکنان یک اتاق را تشخیص می‌دهند، هزینه‌های انرژی را کاهش دهند. دما می‌تواند به طور خودکار تنظیم شود؛ برای مثال، روشن شدن خودکار تهویه در هنگامیکه که حسگرها تشخیص دهند اتاق کنفرانس پر است.

در کشاورزی، سیستم‌های کشاورزی هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا می‌توانند به نظارت بر نور، دما، رطوبت و رطوبت خاک مزارع با استفاده از حسگرهای متصل کمک کنند. اینترنت اشیا همچنین در خودکارسازی سیستم‌های آبیاری مؤثر است.

در یک شهر هوشمند، حسگرها و استقرارهای IoT، مانند چراغ‌های هوشمند خیابان و کنتورهای هوشمند، می‌توانند به کاهش ترافیک، صرفه‌جویی در مصرف انرژی، نظارت و رفع نگرانی‌های محیطی و بهبود بهداشت کمک کنند.

مسائل امنیتی و حریم خصوصی اینترنت اشیا

اینترنت اشیا میلیاردها دستگاه را به اینترنت متصل می‌کند و شامل استفاده از میلیاردها نقطه داده است که همه آنها باید ایمن باشند. به دلیل سطح حمله گسترده آن، امنیت اینترنت اشیا و حریم خصوصی اینترنت اشیا به عنوان نگرانی‌های اصلی ذکر شده است.

یکی از بدنام ترین حملات اینترنت اشیا در سال 2016 اتفاق افتاد. بات نت Mirai به ارائه دهنده سرور نام دامنه Dyn نفوذ کرد که منجر به قطعی عمده سیستم برای مدت زمان طولانی شد. مهاجمان با بهره‌برداری از دستگاه‌های IoT با امنیت ضعیف به شبکه دسترسی پیدا کردند. این یکی از بزرگترین حملات توزیع شده(DDoS) است که تاکنون دیده شده و Mirai هنوز در حال توسعه است.

از آنجایی که دستگاه‌های اینترنت اشیا به یکدیگر متصل هستند، یک هکر می‌تواند از یک آسیب‌پذیری برای دستکاری تمام داده‌ها سوء استفاده کند و آن را غیرقابل استفاده کند. سازندگانی که دستگاه‌های خود را به طور منظم و یا اصلاً به روز نمی‌کنند  آنها را در برابر مجرمان سایبری آسیب پذیر می‌کنند. علاوه بر این، دستگاه‌های متصل اغلب از کاربران می‌خواهند که اطلاعات شخصی خود را وارد کنند، از جمله نام، سن، آدرس، شماره تلفن و حتی حساب‌های رسانه‌های اجتماعی – اطلاعاتی که برای هکرها بسیار ارزشمند است.

هکرها تنها تهدید برای اینترنت اشیا نیستند. حفظ حریم خصوصی یکی دیگر از نگرانی‌های اصلی است. برای مثال، شرکت‌هایی که دستگاه‌های IoT مصرف‌کننده را تولید و توزیع می‌کنند، می‌توانند از این دستگاه‌ها برای به دست آوردن و فروش اطلاعات شخصی کاربران استفاده کنند.

تاریخچه اینترنت اشیا چیست؟

کوین اشتون، یکی از بنیانگذاران مرکز Auto-ID در موسسه فناوری ماساچوست (MIT)، برای اولین بار در ارائه‌هایش در سال 1999 که برای برای Procter & Gamble (P&G) بود به اینترنت اشیا اشاره کرد. اشتون که می‌خواست شناسه فرکانس رادیویی را مورد توجه مدیریت ارشد P&G قرار دهد، ارائه خود را “اینترنت اشیا” نامید تا روند جدید جالب سال 1999 را در بر بگیرد. کتاب «وقتی چیزها شروع به فکر کردن می‌کنند» توسط نیل گرشنفلد(استاد MIT) در سال 1999 منتشر شد،در این کتاب از اصطلاح دقیقی استفاده نشده بود، اما چشم‌انداز روشنی از اینکه اینترنت اشیا به کجا می‌رود ارائه کرد.

اینترنت اشیا از همگرایی فناوری‌های بی‌سیم، سیستم‌های میکروالکترومکانیکی، میکروسرویس‌ها و اینترنت تکامل یافته است. این همگرایی به از بین بردن سیلوهای بین فناوری عملیاتی و فناوری اطلاعات کمک کرد و امکان تجزیه و تحلیل داده‌های بدون ساختار تولید شده توسط ماشین را برای دیدگاه‌هایی در ایجاد پیشرفت‌ها فراهم کرد.

اگرچه اشتون اولین باری بود که به اینترنت اشیا اشاره کرد اما ایده دستگاه‌های متصل از دهه 1970 با نام های اینترنت جاسازی شده و محاسبات فراگیر مطرح شده است.

برای مثال، اولین دستگاه اینترنتی، یک دستگاه فروش نوشابه در دانشگاه کارنگی ملون در اوایل دهه 1980 بود. با استفاده از وب، برنامه نویسان می‌توانند وضعیت دستگاه را بررسی کنند و در صورت تصمیم به استفاده از دستگاه، تعیین کنند که آیا نوشیدنی سرد در انتظار آنها خواهد بود یا خیر.

اینترنت اشیا از ارتباطات M2M با ماشین‌هایی که از طریق شبکه بدون تعامل انسانی به یکدیگر متصل می‌شوند، تکامل یافته است. M2M به اتصال یک دستگاه به ابر، مدیریت آن و جمع آوری داده‌ها اشاره دارد.

اینترنت اشیا با ارتقای سطح بعدی M2M، یک شبکه حسگر متشکل از میلیاردها دستگاه هوشمند است که افراد، سیستم‌های کامپیوتری و سایر برنامه‌ها را برای جمع‌آوری و اشتراک‌گذاری داده‌ها به هم متصل می‌کند. M2M به عنوان پایه خود، اتصالی را ارائه می‌دهد که اینترنت اشیاء را فعال می‌کند.

اینترنت اشیا همچنین گسترش طبیعی کنترل نظارتی و اکتساب داده ( SCADA )، دسته‌ای از برنامه‌های کاربردی نرم افزاری برای کنترل فرآیند، جمع آوری داده‌ها در زمان آنلاین از مکان‌های دور به تجهیزات و شرایط کنترل است. سیستم‌های اسکادا شامل قطعات سخت افزاری و نرم افزاری است. سخت‌افزار داده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و به یک رایانه رومیزی که نرم‌افزار SCADA را نصب کرده است، می‌رساند و سپس پردازش شده و به موقع ارائه می‌شود. سیستم‌های SCADA نسل آخر به سیستم‌های IoT نسل اول تبدیل شدند.

با این حال، مفهوم اکوسیستم اینترنت اشیا تا سال 2010 به وجود نیامد، زمانی که تا حدودی دولت چین اعلام کرد که اینترنت اشیاء را به یک اولویت استراتژیک در برنامه پنج ساله خود تبدیل خواهد کرد.

بین سال‌های 2010 تا 2019، اینترنت اشیا با استفاده گسترده‌تر از مصرف‌کنندگان تکامل یافت. مردم به طور فزایندهای از دستگاه‌های متصل به اینترنت مانند تلفن‌های هوشمند و تلویزیون‌های هوشمند استفاده می‌کردند که همگی به یک شبکه متصل بودند و می‌توانستند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

در سال 2020، تعداد دستگاه‌های اینترنت اشیا همراه با اینترنت اشیاء سلولی(سیمکارتی) که اکنون روی 2G، 3G، 4G و 5G و همچنین LoRaWAN و تکامل طولانی‌مدت برای ماشین‌ها یا LTE-M کار می‌کنند، به رشد خود ادامه داد.

در سال 2024، میلیاردها دستگاه متصل به اینترنت داده‌ها را برای استفاده مصرف کنندگان و صنعت جمع آوری و به اشتراک می‌گذارند. اینترنت اشیا یک جنبه مهم در ایجاد دوقلوهای دیجیتالی بوده است، که یک نمایش مجازی از یک موجودیت یا فرآیند دنیای واقعی است.

اتصالات فیزیکی بین شیء و دوقلوی آن (که اغلب حسگرهای اینترنت اشیا هستند) و پیاده سازی اینترنت اشیا با پیکربندی مناسب، اغلب پیش نیاز دوقلوهای دیجیتال است.

به همین ترتیب، اینترنت اشیاء در مراقبت‌های بهداشتی در استفاده از ابزارهای پوشیدنی و حسگرهای خانگی که می‌توانند از راه دور سلامت بیمار را نظارت کنند، گسترش یافته است.